Roxi , moje światełko , poszło do Dyzi

[majadyziatola]

do zobaczenia Dyziu , mój Frędzlu , do zobaczenia .......

[Ania-Bono]

och nie!!! ... Dyziu kochana biegaj bez bólu z innymi pieskami ...


Asiu - bardzo mi przykro ... przytulam mocno!!!

[Nesca]

A jednak...
myślami jesteśmy z Wami...

[oskoma]

Asiu..., wiem, że to strasznie boli, teraz Ty ciepisz !

Dyzia już bez bólu, znów zdrowa i radosna biega w wielkiej sforze po zielonych łąkach za TM.

Dla Dyzieńki [*]

[Łatka]

Asiu - płaczę z Wami.
Trzymaj się, kochana.

[Rock_Star]

Miałam nadzieję... Przytulam.

[Renia-40]

Asiu... żadne słowa nie pociesza w tej strasznej chwili.
Ogromnie współczuję.

[mede]

Boże... teraz doczytałam Asiu, tak mocno Cię przytulam Bardzo współczuję

Żegnaj kochana Dyziuniu

[majadyziatola]

Dyzia odeszła miesiąc temu , 13-ego lutego .
O 6 rano zjadła miskę , poszła z Roxi na ogród , wróciła , dała się wygłaskać Grześkowi , udała , że słucha jak ją napomina , że ma być zdrowa i nie chorować bo jechał na 2 dni w delegację a potem poszły z Roxi spać .
Obudziły się po 8-ej gdy zaczęłam się szykować do pracy i wtedy Dyzia zwymiotowała .
Wyszła na ogród , dostała biegunki i zasłabła .
Usiadła na trawie , popatrzyła na mnie i wtedy serce mi pękło bo wiedziałam , że to już czas .
Jedno spojrzenie , które zmienia wszystko .
Zawróciłam Grześka z drogi , wzięłam Dyzię na ręce i przytuliłam mocno . Nie czuła bólu , słabła coraz bardziej , siedziałyśmy razem tak dłuższą chwilę aż przyjechał Pan i pojechaliśmy się pożegnać .
Byliśmy razem do ostatniej chwili ......patrzę codziennie na kamień i lampkę przy nim i nie mogę tego ogarnąć .
Maja , Tola i teraz Dyzia ..moja beaglowa rodzina jest pochowana pod sosnami !


Jedna część mnie rozumie , że była bardzo chora a druga nie potrafi tego ogarnąć , zwłaszcza , że wieczorem poprzedniego dnia bardzo głośno domagała się udziału w degustacji kabanosa jedzonego przez Pana i obydwoje cieszyliśmy się , że jest w lepszej kondycji .

Nie potrafię i nie chcę się pogodzić z tym , że jej przy mnie nie ma .

[Łatka]

Asiu - wyobrażam sobie, co czujesz.
Z czasem każdy z nas, kochających psy, ma taki kamień, a pod nim kawałki naszych serc...
To, że Dyzia do ostatka cieszyła się na kabanosa, mnie trochę podnosi na duchu, najgorsze odchodzenie w mękach...