W andrzejkową noc Roxi postanowiła pobiec za TM .
Odeszła w domu , spokojnie , podczas snu .
Jesteśmy wdzięczni , że była z nami tak długo mimo ciężkiej choroby i ostatni dzień cały spędziliśmy razem .
Bardzo nam jej brakuje , tego odgłosu drobnych kroczków zawsze skierowanych do kuchni .......................
Choć ostatnio się zmieniła fizycznie ,taką ja zapamiętam :
białą senioritę ,z rozbieganym wzrokiem , siedzącą na progu kuchni .
Maju , Tolu , Dyziu , zaopiekujcie się Roxi , bo wiecie ..............to taki mały świrek , nigdy nie wiadomo co jej strzeli do głowy .
